Choroby wątroby

 Najczęstsze choroby wątroby, na jakie jesteśmy narażeni, to: przewlekłe zapalenie wątroby, żółtaczka oraz marskość wątroby. Z przeprowadzonych badań wynika, że najbardziej uszkadza wątrobę alkohol, który upośledza jej działanie, powodując głównie otłuszczanie się tego organu, oraz spożywanie zbyt dużej ilości posiłków wysokokalorycznych przez ludzi, u których wydatek energii na wysiłek fizyczny jest niewielki.

Do zewnętrznych objawów zanieczyszczonej wątroby należą:

• skurcze w łydkach i palcach rąk.
• pojawienie się na ciele piegów, znamion brązowych i brodawek,
• zimna i wilgotna skóra ciała i rąk,
• zabarwiony na żółto spód języka,
• brązowe plamy przy korzeniach włosów,
• brak możliwości zrobienia prawą nogą kroku takiej samej długości jak lewą,
• wzdęcia brzucha,
• zaczerwienienie dłoni w okolicach kciuka i małego palca,
• niestrawność po spożyciu posiłku, biegunki,
• brak apetytu, gorycz w ustach,

Do chorób wątroby zaliczamy:

• Zapalenie wątroby wirusowe (WZW) jest to ostra choroba zakaźna, uszkodzenie miąższu wątroby wywołane przez wirusy Hepatitis.
• Niezwykle istotne jest, aby w okresie pierwszych objawów ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu A, czyli jeszcze przed zażółceniem, nie doszło do błędnego rozpoznania innej dolegliwości i podania leków szkodliwych dla wątroby, ponieważ jest ona bardzo wrażliwa na nadmiar farmaceutyków. Uszkodzona przez zapalenie wirusowe wątroba regeneruje się niezwykle długo, dlatego osoba, która przebyła to schorzenie, powinna przez rok przestrzegać wskazówek, jak jej oszczędzać. Ważne jest, aby zrezygnować z niektórych leków, stosować dietę przez 3–6 miesięcy, a w niektórych, ciężkich przypadkach nawet przez rok, prowadzić spokojny tryb życia, unikać napięć emocjonalnych i co najważniejsze – całkowicie wykluczyć alkohol.
• Żółtaczka to najczyściej występujący objaw, który jest widoczny i który nas niepokoi, dlatego też warto dowiedzieć się nieco więcej na ten temat. Żółtaczka objawia się żółtym zabarwieniem skóry i błon śluzowych na skutek przepojenia tkanek bilirubiną, co jest wynikiem jej nadmiaru w surowicy krwi (hiperbilirubina). Żółtaczka jest objawem różnych chorób, najczęściej wirusowego zapalenia wątroby (żółtaczka miąższowa).
• Przewlekłe lub podostre zapalenie wątroby diagnozuje się wówczas, gdy po upływie roku od przebytego wirusowego zapalenia wątroby pacjent nadal odczuwa dolegliwości wątrobowe. Wyróżnia się dwie postacie tej choroby: postać łagodną i bardziej agresywną. W przewlekłym łagodnym zapaleniu wątroby pomimo utrzymujących się zmian, funkcja wątroby nie wykazuje tendencji do pogarszania się. W tym przypadku stosuje się dietę. Postać ta nie wymaga leczenia farmakologicznego. Natomiast druga postać choroby, przewlekłe agresywne zapalenie wątroby, objawia się w postaci kilkakrotnie nawracających ataków wzrostu dolegliwości. Występuje także szybko postępującego upośledzenia funkcji wątroby, które mogą prowadzić do powstania marskości wątroby. W tej postaci oprócz leczenia dietetycznego konieczne jest także systematyczne leczenie farmakologiczne.
• Marskości wątroby występuje wówczas, gdy miejsce komórek wątroby zajmuje stopniowo rozrastająca się tkanka włóknista, bezwartościowa dla tego narządu. W zasadzie marskość nie jest jednostką chorobową, lecz objawem uszkodzenia wątroby. Narząd ten ma ogromną zdolność odtwarzania swych uszkodzonych komórek, dopóki sprawne są struktury podstawowe. Do głównych czynników powodujących to schorzenie należą: uprzednio przebyte wirusowe zapalenie wątroby lub przewlekły alkoholizm.

Przyczyną uszkodzenia wątroby mogą być m.in.:

• choroby miąższu wątroby (przewlekłe zapalenia wirusowe wątroby, marskość wątroby, autoimmunologiczne zapalenia wątroby, ostra martwica wątroby w przebiegu zakażeń wirusowych i zatruć),
• nowotwory wątroby i dróg żółciowych,
• choroby dróg żółciowych (wrodzone zaburzenia rozwoju, stwardniające zapalenie dróg żółciowych, marskość żółciowa pierwotna),
• niektóre wrodzone choroby przebiegające z nieprawidłową przemianą materii i wytwarzaniem substancji uszkadzających wątrobę (tyrozynemia, niedobór alfa-1- antytrypsyny, hemochromatoza, choroba Wilsona, cholestaza rodzinna, glikogenozy).